در نکوهش بدی !

صـــد بـار بــدی کردی و دیــــــدی ثمرش را
نیکی چه بدی داشت ...! که دیدی ثمرش را !

هر کس به تو بد کــــرد ، نیاور تو به رویـش
در فرصـــــــت مطلـــــوب درآور پـــدرش را

آنـــــــگاه اگــــــر کینــــــه تو کم نشــــد از او
بعد از پدرش‌، گیر ســـــــراغِ پــســــــرش را

خوب اســـــــت که آدم به کـــــــــسی بد ننماید
خوب اســــــــت بپاید همـــــــــه ‌دور برش را

یـــــا اینــــــکه اگر کار بــــــدی کرد، بـــداند
بـــــاید به طریقی بــــــــــــکند پاک اثرش را

آنـــــــــــکس که خرش می‌رود آنجا که نبـاید
حتمـــــاً نـــــگرفته جــلـــــوی کار خرش را

آن یــــار که ارقامِ حســــابش شده میــــلیارد
باـــــید که نگیرند جــــــــــــــلوی سفرش را

برعـــــــــــکس، بگویند هنر کرد که دررفت
در گینس هم ثـــــــــبت کنند این هنـــرش را

در راه اگـــــــــــــر رد شــــــــده باشند ز ...
بــــــــایــــــد بــپــــذیـــــرند تمامِ خطرش را

دادیـــــــــــــــــــم پر و بالش و حالا نگرانیم
دیــــــگر نتوانیم بچیـــــــــــــــــنیم پرش را

گفـــــــــــتند که خوب است ببخشیم بدی را
بــــــــــــخشیدم و هر مرتبه دیدم بَتَرش را

شـــــــــــلوارِ لیِ گل پسرش بس که می‌افتد
مردم همـــــــــــــه دیدند دو ثلث کمرش را

بسیار از این جنس مـــسائل همه جا هست
بگذار نگوییم از این بیشـــــــــــــــترش را

خالق سرِ خلقت، نظر از خـــــــلق نپرسید
خوب اســـــــــت بپرسند از آدم نظرش را

هشـــــــــــــدار! شب شعر درش باز نماند
این بهتر از آنســــــــــت که بندند درش را

ادامه مطلب در ادامه مطلب...